"- Jestem tutaj we własnej sprawie - powiedział Magnus niskim i nieobecnym głosem. - Potrzebuję twojej pomocy. Nie ma absolutnie nikogo innego, kogo mógłbym o nią poprosić.
- To nie to, co ja... - Julian odepchnął mokre włosy z twarzy, jego głos ucichł w zrozumieniu. - Wspominasz kogoś."
Czy ja dobrze sobie dopowiedziałam całą historyjkę? Julian przyszedł prosić Magnusa o pomoc (może w związku z klątwą parabatai?). Na dworze padało i Julian jest cały mokry. Magnusowi stanął przed oczami Will stojący przed nim ponad 100 lat wcześniej, także przemoknięty, błagający go o pomoc. I dlatego Magnus cytuje dosłownie słowa Willa z tamtej chwili, a Julian potwierdził, że Magnus sobie kogoś przypomina (a Julian jest potomkiem Willa jakby nie patrzeć). Magnus musiał myśleć o Willu! Moje serduszko!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz